 |
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Οι Έλληνες κάποιους καιρούς
τα βάζανε με τους θεούς
και χτίζανε τα κάστρα
γιά να πατήσουν τ’άστρα.
Φέρνουν λιθάρια ριζιμιά
και ξεχερσώνουν τα βουνά
μέτρα και πάλι μέτρα
τους τέλειωσεν η πέτρα.
Βάζουν βουνό σ’άλλο βουνό
σκαλίτσες γιά τον ουρανό
μα κι οι θεοί θυμώνουν
τα χέρια τους απλώνουν
Να μην τους φτάνουν τα ψωμιά
και ναν’όπως το γράφω
όπου καθένας θα πεινά
εκεί να βρίσκει τάφο
όπου καθένας θα πεινά
εκεί να βρίσκει τάφο.
Οι έλληνες έναν καιρό
ψωμί δεν είχαν και νερό
γι’αυτό σε κάθε βήμα
σκάβανε κι ένα μνήμα.
Βάζαν κανάτι πήλινο
και σταυρουδάκι ξύλινο
λαδάκι και λυχνάρι
να φέγγει το Γενάρη.
Μπαίνανε μέσα νηστικοί
και περιμέναν μοναχοί
την ώρα του θανάτου
να κατεβούνε κάτου.
Μα είχανε καλού κακού
μαζί τους το κανάτι
μήπως ιδρώσουν και διψούν
ο χάροντας και τ’άτι.
Μήπως ιδρώσουν και διψούν
ο χάροντας και τ’άτι.
|  |
Lyrics: K.H Myris
Musica: Eleni Karaindrou
Prima esecuzione: Maria Faradouri
I Greci in certi tempi
ce l'avevano con gli dei
e costruivano fortezze
per calpestare le stelle.
Trascinavano massi abbarbicati
e civilizzavano i monti
misura e rimisura
gli finirono le pietre.
Pongono un monte sopra l'altro
gradini verso il cielo
e gli dei si sdegnano
e protendono le mani
Che non gli basti il pane
e sia come la scrivo
là dove ciascuno avrà fame
trovi lì una tomba
là dove ciascuno avrà fame
trovi lì una tomba.
Un tempo i Greci non avevano né pane né acqua
per questo ad ogni passo
scavavano un sepolcro.
Ci mettevano una brocca d'argilla
e una crocetta di legno
un po' d'olio e una lucerna
che desse luce a Gennaio.
Ci entravano digiuni
e aspettavano in solitudine
l'ora della morte
per scender giù.
Ma bene o male avevano
con sé la brocca
nel caso fossero sudati e assetati
Caronte e il suo cavallo.
nel caso fossero sudati e assetati
Caronte e il suo cavallo.
| |
