 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Μελετάμε τους πλανήτες κι όλους τους αστερισμούς,
τους πολέμους και τις ήττες και τους δύσκολους χρησμούς.
Στην παλιά μας τη φυλλάδα που διαβάσαμε ξανά
τέτοιο όνομα «Ελλάδα« δεν υπάρχει πουθενά.
Μόνο σ’ έναν καζαμία με περγαμηνό χαρτί
αίμα στάζαν τα σημεία σαν κομμένη αορτή.
Κι όπως ρίχναμε τη σκόνη να στεγνώσει την πληγή
φάνηκαν του Ομήρου οι χρόνοι και των Αχαιών η γη.
Λίγα φύλλα παρακάτω καθώς έτρεχε ο καιρός,
σαν τη φλεγομένη βάτο πάλι φούντωνε ο χορός.
Θερμοπύλες, Μαραθώνες βγαίναν τώρα στη σκηνή,
του Αλεξάνδρου οι Μακεδόνες, του Φωκά οι Βυζαντινοί.
Ώσπου χάραξε μια μέρα κι απ’ το Σούλι ως τη Γραβιά
όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Όμως κύλησαν τα χρόνια και στ’ αγέραστα βουνά
γύρισαν τα χελιδόνια κι ήλιος φάνηκε ξανά.
Αχ, τελειώσαν οι σελίδες και τι έγινε μετά
δεν το είδα, δεν το είδες, μα ο νους μου αλλού πετά.
Γιατί γνώρισα ένα νέο, λυπημένο και χλωμό,
που ’χε ζήσει στο Αιγαίο πριν απ’ τον κατακλυσμό.
Τώρα που θα σταματήσει ο δικός μας ο χορός
θά ’ρθει να μας τραγουδήσει για μια γέεννα πυρός.
|  |
Lyrics: Nikos Ykatsos
Music: Stavros Xarhakos
First version: Yioryos Dalaras
Studying the planets and all the constellations,
the wars and the defeats and the ambiguous oracles
in our old book that we have read again [and again],
such a name as "Greece" does not occur anywhere.
Only in one almanac with pages [made] of parchment,
the letters shed blood like a severed artery.
And as we were throwing up the dust to close the wound,
the years of Homer appeared and the land of Achaians.
A few pages later, as time was passing by,
like the burning bush,
the dance was blazing up: The Thermopyles, Marathon, were now coming onto the stage,
Alexander's Macedonians and Fokas' Byzantines.
Until a [certain] day came and from Souli all the way to Gravia,
the terror darkened all things, and slavery swept over them.
But the years rolled by and in the ageless mountains
the swallows returned and the sun appeared again.
Ah, the pages have ended, and what happened next,
I did not see it, you did not see it, but my mind flies elsewhere,
because I met a young man, sad and pale,
who had lived in Aegean before the Flood.
Now that it is about to end our own dance
he will come back to sing for us about a fire to be born.
| |
