 |
Στίχοι: Λίτσα Μπεσκάκη
Μουσική: Βασίλης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Σαν νιώθει η λίμνη μοναξιά την καλαμιά ρωτάει,
τι συζητάνε τα πουλιά μες στων ερώτων τη φωλιά
να μάθει λαχταράει.
Τον κέδρο πνίγει ο καημός όταν βοριάς φυσάει,
ο πελαγίσιος ο θυμός και των κυμάτων ο λυγμός
στα βράχια πως ξεσπάει.
Αγάπη κάνε με πουλί στων αστεριών τη σκόνη,
και πες του ανθρώπου τη φυλή σαν η καρδιά θυμώνει
πουλιά να μη σκοτώνει.
Στου χρόνου μέσα τη ροή αυτοί που ζούνε μόνοι,
ψάχνουν γιατί μες στη ζωή τ’ αστέρι φεύγει το πρωί
παρέα με τ’ αηδόνι.
|  |
лирика: Litsa Beskaki
lyrics
музыка: Vasilis Papadopoulos
Первое исполнение: Padelis Thalassinos
Когда чувствует озеро одиночество, спрашивает стерню,
что обсуждает птицы в любовном гнёздышке,
узнать жаждет.
Кедр душит печаль, когда северный ветер дует,
морской гнев и волн рыдание
о скалы, что разбивается.
Любовь, сделай меня птицей в звёздной пыли
и скажи человеческому роду, когда сердце сердится,
птиц чтобы он не убивал.
Во времени течении те, кто живут одни,
ищут, почему в жизни звезда уходит утром
в компании с соловьём.
| |
