 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Πρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά
Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη,
ένα κορίτσι με κοιτάει,
χορεύει, κι ύστερα πετάει
πάνω απ’ τα μπαρ και τα ηχεία.
Δεν έχει τίποτα να κρύψει,
καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει, κι είναι σαν να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει.
Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη,
μαζεύει πίσω τα μαλλιά της,
θυμίζεις μια μικρή κυρία
που όλο ξεχνάω τ’ όνομα της.
Ποιος θα τα βάλει με τη θλίψη
όσο αντιστέκεσαι νικάει,
σ’ όποιον τη ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο.
Όταν τελειώνει η συναυλία
κάτι παιδιά έρχονται κοντά μου.
Στα σκονισμένα της αρχεία
λένε πως είδαν τ’ όνομα μου.
Κι εγώ αρχίζω να γελάω,
αλλάζει πρόσωπα η θλίψη.
Ρωτάνε αν την αγαπάω,
έστω για λίγο αν θα μου λείψει...
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Xylina Spathia
First version: Xylina Spathia
Sorrow changes facades,
a girl is looking at me,
she dances, then she flies,
over the bars and the speakers.
She has nothing to hide,
some times instead of crying,
she dances and it's as if she's saying
break the door if it doesn't open.
Sorrow changes facades,
she pulls her hair back,
you remind me of a little lady,
but I always forget her name.
Who would take on sorrow
the more you resist she wins,
to whomever throws her off the throne
you, she says, I only want.
When the concert is over
some kids come near me
in her dusty archives
they said they saw my name.
And I start to laugh
sorrow changes facades
They ask if I love her
If I'll miss her even just a bit...
| |
