 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες:
Χορωδία Τερψιχόρης Παπαστεφάνου
Γιώργος Νταλάρας
Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Music: Mikis Theodorakis
First version: Yriyoris Bithikotsis
Other versions:
Horodia Terpsihoris Papastefanou
Yioryos Dalaras
These trees aren' t ensconced with fewer sky,
these stones aren' t ensconced under of stranger steps,
these faces aren' t ensconced but only in the sun ,
these hearts aren' t ensconced but only in fairness.
This place is hard like silence
clasps to its bosom the burning stones
clasps to light its orphan olive trees and its vineyards.
There is no water. Only light. 2x
The road dissolves in light
and the fence's shadow is iron. 2x
| |
