 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Κοιτάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο
θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια
που είδα θα `ναι είκοσι χρόνια πρίν...
Θ’ ασχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Θ’ αχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραιο πρόσωπο.
Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.
Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,
για να εργαστεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.
Θ’ ασχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Θ’ ασχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
φέρε μου πίσω απόψε.
|  |
Lyrics: Konstadinos Kavafis
Musica: Hristos Nikolopoulos
Prima esecuzione: Eleftheria Arvanitaki
Guardando un opale quasi grigio
mi ricordai due begli occhi grigi
che vidi: saranno vent'anni fa...
[Saranno più brutti - se ancora vive - gli occhi grigi
sarà in rovina il suo bel viso.
Saranno più brutti - se ancora vive - gli occhi grigi
sarà in rovina il suo bel viso.]
Per un mese ci amammo.
Poi se ne andò, mi pare a Smirne,
a lavorare là, e più non ci vedemmo.
Saranno più brutti - se ancora vive - gli occhi grigi
sarà in rovina il suo bel viso.
Memoria mia, conservali tu com'erano.
E, memoria, ciò che tu puoi di quel mio amore
quanto più puoi portami stasera indietro.
| |
