 |
Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
Μουσική: Μανώλης Φάμελλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Φάμελλος
Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου κάποιος μπαίνει
και ξαπλώνει με τα ρούχα του Σαββάτου και πεθαίνει
είναι Αύγουστος οι μέρες σαν αμέριμνα σκυλιά γυρνούν στο δάσος
και στα δώματα οι εραστές αποκοιμιούνται νικημένοι από το πάθος
αγκαλιά...
Στο παλιό ξενοδοχείο τρέχει πίσω το ρολόι
και οι ένοχοι ξυπνούν στο όνειρό τους πάλι αθώοι
και ανάλαφροι περνούν μέσα από τους βρωμικους καθρέφτες
με τα άσπρα τους κοστούμια και τις βραδινές τους τουαλέτες
τι ομορφιά...
Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου τα μπαλκόνια
είναι πάντα ανθισμένα και μια ορχήστρα παίζει αιώνια
και τα έπιπλα χορεύουν βαλς μέσα στα έρημα δωμάτια
και οι βρύσες τρέχουν γέλια και οι τοίχοι στάζουν δάκρυα
ποταμούς...
Στο παλιό ξενοδοχείο άκου ρίχνουνε το ζάρι
λένε αν είσαι τυχερός μπορεί κι εσύ να πάρεις χάρη
στο κατώφλι ενώ ο γέρος θυρωρός όρθιος κοιμάται
μες στο δρόμο ένα παιδί το σκάει τη νύχτα δε φοβάται
τώρα πια...
|  |
Lyrics: Manolis Famellos
Music: Manolis Famellos
First version: Manolis Famellos
In the old hotel of death, someone enters
and lies down in his Saturday clothes and dies
it's August, days roam in the forest like careless dogs
and in the rooms, lovers fall asleep, beaten by the passion
in a hug...
In the old hotel, the clock is ticking backwards
and the guilty ones wake up in their dreams innocent again
and they trip through the dirty mirrors
in their white costumes and their night dresses
the beauty...
In the old hotel of death, the balconies
are always in bloom and an orchestra plays forever
and pieces of furniture waltz inside the empty rooms
and the taps are leaking laughs, and the walls are leaking tears
rivers...
In the old hotel, listen, they're rolling the dice
they say if you're lucky you can also be bailed out
on the doorstep while the old doorman is sleeping on his feet
on the road a child escapes in the night, he's not afraid
any more...
| |
