 |
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Αλέξια
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μες στα γραφεία.
Ηλεκτρολόγοι θα ‘ναι η πολιτεία
κι ο θάνατος που τους ανανεώνουν.
Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά χωρίς αιτία.
"Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν..." διαβεβαιώνουν.
Και μοναχά η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους,
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.
...Παίρνουν κάστανα σκέφτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα τους ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι, οι καημένοι...
|  |
Lyrics: Kostas Karyotakis
Musica: Mikis Theodorakis
Prima esecuzione: Vasilis Papakonstadinou
Altri spettacoli:
Alexia
Gl'impiegati tutti si consumano e sbiadiscono
come coppie di lapidi dentro i loro uffici.
(Una scossa elettrica darebbero la Città
e la morte, per rigenerarli.)
Stanno sulle seggiole, mandano maledizioni
a incolpevoli carte bianche, senza ragione.
«Con la presente corrispondenza
abbiamo l'onore» tengono ad assicurare.
Ma di onore gliene rimane solamente,
quando risalgono le strade,
alle otto della sera, come caricati a molla.
...Comperano castagne, gl'impiegati,
pensano alle norme, pensano ai cambi,
tutti impettiti, gli impiegati, poveretti...
| |
