 |
Στίχοι: Κώστας Καρτελιάς
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Είχα για φίλο ένα τύπο
που ’χε ένα αστέρι για κήπο
μ’ ένα λουλούδι μόνος του ζούσε
και τ’ αγαπούσε πολύ.
Ήταν ξανθά τα μαλλιά του
φώτιζαν τη μοναξιά του
πρίγκηπας ήταν κι όπου γυρνούσε
όλο ρωτούσε γιατί.
Πέταξε πριν απ’τη δύση
ήλιος στους ήλιους να ζήσει
είπε η ζωή πάντα είναι λίγη
και πρέπει να φύγει μακριά.
Φεύγουν τα χρόνια περνάνε
ποιος ξέρει τώρα πού να ’ναι
και ποιον προφήτη
κανείς να ρωτήσει
αν θα γυρίσει ξανά.
|  |
Tекст: Kostas Kartelias
Mузика: Nikos Kypouryos
Прва представа: Melina Kana
Имала сам једног пријатеља
коме је башта била једна звезда.
Живео је сам с једном ружом
и волео ју је много.
Имао је плаву косу,
бацала је светлост на његову самоћу.
Био је принц и куда год да крене,
стално би запиткивао „зашто?“.
Нестао је пре заласка,
да буде звезда међу звездама.
Увек је причао да је живот кратак
и да треба да иде далеко.
Пролазе године и одлазе.
Ко зна где је сада.
Ког пророка
и да питаш
да ли ће се опет доћи?
| |
