 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Κοιτάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο
θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια
που είδα θα `ναι είκοσι χρόνια πρίν...
Θ’ ασχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Θ’ αχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραιο πρόσωπο.
Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.
Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,
για να εργαστεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.
Θ’ ασχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Θ’ ασχήμισαν αν ζει τα γκρίζα μάτια
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
φέρε μου πίσω απόψε.
|  |
Tекст: Konstadinos Kavafis
Mузика: Hristos Nikolopoulos
Прва представа: Eleftheria Arvanitaki
Док сам посматрао један полусиви опал
сетио сам се два дивна сива ока
која нисам видео, има већ двадесет година.
Ако је жив, вероватно су поружнеле очи сиве
и остарило је лепо лице.
Ако је жив, вероватно су поружнеле очи сиве
и остарило је лепо лице.
Месец дана смо били заљубљени
а онда је отишао, мислим, у Смирну
тамо да ради, и више се нисмо видели.
Ако је жив, вероватно су поружнеле очи сиве
и остарило је лепо лице.
Ако је жив, вероватно су поружнеле очи сиве
и остарило је лепо лице.
Сећање, сачувај их ти онаквим какве су биле
и све што можеш од те љубави
донеси ми вечерас у мисли.
| |
