 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Γιάννης Φρασέρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Εγώ ναυάγιο στο ίδιο πάτωμα
Και δυο χιλιόμετρα εσύ πιο πέρα
Φοράει η άνοιξη δικό σου άρωμα
Που δεν το ξέχασα ούτε μια μέρα..
Δε θα κοπεί ποτέ όπου κι αν ζεις
Το νήμα που μας δένει
Πες μου γιατί... να είμαστε εμείς
Στο πλήθος δυο ξένοι..
Κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο
Δύο άγνωστοι εμείς
Κι αν μαζί του ανατείλω
Θ’ αποφύγεις να με δεις..
Δε με πονάς... και πού να πω για μας
Δεν έχω ένα φίλο
Αν μ’ αγαπάς... αντίθετα μην πας
Κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο..
Τις Κυριακές καθώς θα βγαίνουμε
Αν θα συμπέσουμε στα ίδια μέρη
Τους αδιάφορους θα παρασταίνουμε
Λες και δεν κράτησες αυτό το χέρι..
|  |
Tекст: Eleni Yiannatsoulia
Mузика: Yiannis Fraseris
Прва представа: Yiannis Ploutarhos
Ja nasukan tamo gde si me ostavila
a ti dva kilometra dalje
proleće odiše tvojim mirisom
koji nikad nisam zaboravio
Nikad se neće preseći, gde god da si
ova nit koja nas spaja
kaži mi zašto bismo nas dvoje
bili u masi kao stranci
Pod istim suncem (nebom)
nas dvoje kao stranci
i ako se zajedno s njim pojavim
trudićeš se da me izbegneš
nije ti stalo do mene.. i kome da pričam o nama
nemam nijednog prijatelja
ako me voliš..ne idi suprotnom stranom
pod istim nebom..
Nedeljom kad budemo izlazili
ako se zadesimo na istom mestu
glumićemo ravnodušnost
kao da nikad nismo bili zajedno..
| |
