 |
Στίχοι: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Ήσουν η πιο καλή μου φίλη
τα ήξερες όλα για μένα
σε συναντούσα στις ταράτσες
που είχαμε όνειρα απλωμένα
Με τα δυο χέρια μου σαν κιάλια
στη γη κατέβαζα ένα αστέρι
και πάνω του έλεγα ποντάρω
τα όνειρά μας για να φέρει
Μα είναι τ’αστέρια πεθαμένα
είναι από χρόνια πια σβησμένα
όσα κοιτούσαμε ήταν ψέμα
είναι τ’αστέρια πεθαμένα
Έχουν περάσει δέκα χρόνια
που νέα σου δεν έχω μάθει
άραγε τα’χεις καταφέρει
έμαθες τίποτα απ’τα λάθη
Κάτω απ’τον ουρανό οι δυο μας
θυμάμαι ενώσαμε τα χέρια
και στείλαμε ευχή στ’αστέρια
να μη ξεχάσει η μια την άλλη
Μα είναι τ’αστέρια πεθαμένα
είναι από χρόνια πια σβησμένα
όσα κοιτούσαμε ήταν ψέμα
είναι τ’αστέρια πεθαμένα
|  |
Lyrics: Andriana Babali
Musica: Kostas Livadas
Prima esecuzione: Andriana Babali
Eri la mia piu' cara amica
sapevi tutto di me
ti incotravo sulle terrazze
dove avevamo i sogni appesi
Con le mie due mani come binocoli
sulla terra mettevo giu' una stella
e sopra ad essa dicevo punto
per farci portare i nostri sogni
Ma sono le stelle morte
sono da anni ormai spente
tutto cio' che guardavamo era bugia
sono le stelle morte
Sono passati dieci anni
che non ho avuto tue notizie
chi sa se c'e' l'hai fatta
hai imparato qualcosa dagli errori
Sotto il cielo noi due
mi ricordo abbiamo unito le mani
e mandato un desiderio alle stelle
di non dimenticare l'un l'altra
Ma sono le stelle morte
sono da anni ormai spente
tutto cio' che guardavamo era bugia
sono le stelle morte
| |
