 |
Στίχοι: Μη διαθέσιμο 
Μουσική: Μη διαθέσιμο
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Σπυριδάκης
Αυτό που λένε έρωτα και έχει καρδιές ματώσει
εσύ ποτέ δεν το έζησες ποτέ δεν το έχεις νιώσει,
ποτέ δεν το έχεις. Αυτό που κάνει την καρδιά
γλυκά να αναστενάζει εσύ ποτέ δεν το νιωσες
γι’ αυτό και δε σε νοιάζει. Γι’ αυτό και δε σε νοιάζει.
Αυτός που την αγάπη αντέχει και μπορεί ξέρει να
περιμένει ξέρει να συγχωρεί. Εσύ σαν το φεγγάρι
έρχεσαι και περνάς. Την νύχτα ταξιδεύεις τη μέρα
λησμονάς. Αυτό που λέν όνειρο εσύ δεν το’ χεις
ζήσει γιατί δεν ονειρεύτηκες δεν έχεις αγαπήσει,
δεν έχεις αγαπήσει.
Αυτό που λένε αίσθημα ζουν με αναμνήσεις εσύ
δεν μπόρεσες ποτέ στ’ αλήθεια να το ζήσεις,
στ’ αλήθεια να το ζήσεις.
Αυτός που την αγάπη αντέχει και μπορεί ξέρει
να περιμένει ξέρει να συγχωρεί. Εσύ σαν το
φεγγάρι έρχεσαι και περνάς. Την νύχτα ταξιδεύεις
την μέρα λησμονάς.
|  |
Tекст: Mi diathesimo
Mузика: Mi diathesimo
Прва представа: Dimitris Spyridakis
Оно што се зове љубав и што ломи срца,
ти никад ниси доживела, никад то ниси осетила,
никад ниси имала. Оно што срце чини
да слатко уздише, ти никад ниси осетила,
па те је зато баш брига. Па те је зато баш брига.
Онај ко преживљава љубав можда и зна да
чека, зна да опрости. Ти као месец
долазиш и одлазиш. Ноћу путујеш, дању
заборављаш. Оно што се зове сан, ти ниси
доживела, јер ниси сањала, ниси волела,
ниси волела.
Оно што се зову осећања, живе у успоменама, а ти
никада ниси могла истински да их проживиш,
истински да их проживиш.
Онај ко преживљава љубав можда и зна да
чека, зна да опрости. Ти као месец
долазиш и одлазиш. Ноћу путујеш, дању
заборављаш
| |
