 |
Στίχοι: Θοδωρής Μαραντίνης
Μουσική: Kiki Lesendric
Πρώτη εκτέλεση: Onirama
Τι κι αν ο κόσμος μοιάζει με πικρό κρασί
Τι κι αν μαζί σου η μοναξιά πονάει πολύ
Τι κι αν σοφός δεν έγινα απ’ τα λάθη μου
Κύκλους κάνω και βουλιάζω μες στα πάθη μου
Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει
Τι κι αν έχω πιστέψει πως αλήθεια προσπαθώ
Τι κι αν καλά θα γίνω μόνο αν τρελαθώ
Κι όσο σε μια γυάλα ψάχνω να κρυφτώ
Τόσο θα στριφογυρίζω μήπως θυμηθώ
Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει
Τι κι αν ο κόσμος μοιάζει με χρυσό κλουβί
Τι κι αν τα βήματα μου βάρυναν πολύ
Δε σε φτάνω, τα όνειρα μου μοιάζουν φυλακή
Όσο πίσω τους θα τρέχω, χάνεται η στιγμή
Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει
Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει
|  |
Tекст: Thodoris Maradinis
Mузика: Kiki Lesendric
Прва представа: Onirama
Нема везе што свет подсећа на горко вино,
нема везе што уз тебе самоћа много боли,
нема везе и што се нисам опаметио после својих грешака,
кружим и тонем у своје страсти.
Ма баш ме брига, стварно, баш ме брига.
Ма баш ме брига и то ми смета.
Нема везе што сам поверовао да се стварно трудим,
нема везе што ће ми бити добро само кад полудим.
И што више покушавам да се сакријем под стакленим звоном
све више кружим, можда се и сетим.
Ма баш ме брига, стварно, баш ме брига.
Ма баш ме брига и то ми смета.
Нема везе што свет личи на златни кавез,
нема везе ни што су ми кораци доста отежали.
Не стижем те, снови су ми као тамница.
Колико год да јурим за њима, тренутак се губи.
Ма баш ме брига, стварно, баш ме брига.
Ма баш ме брига и то ми смета.
Ма баш ме брига, стварно, баш ме брига.
Ма баш ме брига и то ми смета.
| |
