 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος & Πέγκυ Ζήνα
Αφού σε ήπια σε μιαν ανάσα δε γλιτώνω
κι ας προσπαθώ εγώ να ζω μηχανικά
από διαλόγους που μετάνιωσα μετά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά.
Απ’ όσα έσπασαν και πάλι τα ενώνω
από κομμάτια που συνδέω στα κρυφά
από κενά σου που δε γέμιζα συχνά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά.
Λέω είμαι καλά, πολύ καλά
γίνεται τέλεια συνήθεια το ψέμα.
Λέω είμαι καλά, πολύ καλά
έτσι φωνάζω να θολώσω τα νερά.
Το μαρτύριο δεν τελειώνει
δεν αντέχετ’ άλλο, με λιώνει.
Την ιδέα σου εξοντώνω
μα στο τέλος πια δε γλιτώνω.
Καθαρά το νιώθω, το βλέπω
σ’ αγαπώ κι ας μην το επιτρέπω.
Την ιδέα σου εξοντώνω
μα στο τέλος πια δε γλιτώνω.
Δε γλιτώνω τελικά.
Απ’ την αγάπη που σερβίρεται με πόνο
λογαριασμούς που τους πληρώνω ακριβά
απ’ τις συνέπειες που διώχνω μακριά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά.
Απ’ όλα εκείνα που δεν είμαι μα δηλώνω
τα πίσω βήματα που κάνω για μπροστά
από μια μοίρα που γελά ειρωνικά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά.
|  |
Lyrics: Eleana Vrahali
Music: Yiannis Hristodoulopoulos
First version: Dimitris Mitropanos & Peyky Zina
Since I drank all of you at once, I can't be saved
Even if I'm trying to live mechanically
From conversations that I later regretted
I can't escape
I can't escape, after all
From all of those things I broke, and I'm putting them together again
From pieces that I'm putting together secretly
From the emptiness that I wasn't filling in often
I can't escape
I can't escape, after all
I'm saying that I'm fine, more than fine
Lie is becoming a perfect habit
I'm saying that I'm fine, more than fine
I'm shouting that out, to blur the water
The torture doesn't end
I can't stand it anymore, it's killing me
I'm destroying the idea of you
But, I can't escape, after all
I can clearly feel it and see it
I love you, even if I don't allow it
I'm destroying the idea of you
But, I can't escape, after all
From love that's being served with pain
Bills that I'm overpaying
From the consequences that I'm throwing away
I can't escape
I can't escape, after all
From all that I am, but I'm not stating it
Steps back that I'm taking to go further
From the destiny that's laughing ironically
I can't escape
I can't escape, after all
| |
