 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Όπως μ’ αγαπάς νιώθω πως με πνίγεις,
έτσι που το πας πιο καλά να φύγεις,
όσο μου ζητάς τόσο θα βαριέμαι να σου δώσω.
Όπως μ’ αγαπάς μάλλον δε μου κάνεις,
με υπερβολές σίγουρα με χάνεις,
και με απειλές τότε είναι που δε σου ανήκω.
Δεν είμαι κανενός,
έχω θέμα, είμαι διαφορετικός,
μες στην τρέλα μου για όλα ικανός.
Αν φύγω μακριά, δε θα σ’ αρέσει.
Δεν είμαι κανενός,
μοιάζω με στεριά και είμαι ουρανός,
πού με πας, δε φυλακίζεται το φως.
Δεν είμαι κανενός και αν σ’ αρέσει.
Όπως μ’ αγαπάς με τις φλόγες παίζεις,
έτσι γενικά με καταπιέζεις,
άλλα υλικά έχουν τελικά τα όνειρά μου.
Όπως μ’ αγαπάς χάνω τον αέρα,
βλέπω τα κενά και το παραπέρα
κι όλο πιο συχνά απ’ τη φυλακή σου δραπετεύω.
|  |
Lyrics: Eleni Yiannatsoulia
Music: Vasilis Yavriilidis
First version: Nikos Oikonomopoulos
The way you love me, I feel like you're suffocating me
The way you are, it's better if you left
The more you ask of me, the more tired I'll get of giving you
The way you love me, you probably don't fit me
With exaggerations you're losing me for sure
And with threats, that means I don't belong to you
I belong to no one
I have a thing, I'm different
In my madness, I'm capable of everything
If I go away, you won't like it
I belong to no one
I look like a land, but I'm a sky
Where are you taking me, you can't take away my light
I belong to no one, take it or leave it
The way you love me, you're playing with fire
You're repressing me in general that way
After all, my dreams are made of different things
The way you love me, I'm out of air
I look at the emptiness and more
And I keep on escaping from your prison more often
| |
