 |
Στίχοι: Νίκη Παπαθεοχάρη
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαζωνάκης
Γεμάτοι δρόμοι και άνθρωποι μόνοι
κουβέντα μην πιάνεις πες ένα γεια
βροχή που ξεσπάει σε σένα με πάει
και πώς να σου βάλω λίγη καρδιά
στην βροχή σου αγάπη στέκομαι
καταιγίδα μου με φως
στην βροχή σου μόνος βρέχομαι
και τα σπάει ο ουρανός.
Λείπει πάλι ο θεός και χει μην ενοχλείται έξω στην πόρτα του
και σε σένα αδιέξοδο έτρεξα να βρω
τους παλμούς να χτυπάνε στα χείλια, μόνος μου μέτρησα
μια καρδιά να σου φυτέψω δεν μπορώ.
Στενά με φωτάκια καμμένα λαμπάκια
με γκράφιτι γράφουν τον τοίχο παιδιά
η νύχτα με παίρνει κοντά σου με φέρνει
μα πως να σου βάλω λίγη καρδιά
στην βροχή σου αγάπη στέκομαι
καταιγίδα μου με φως
στην βροχή σου μόνος βρέχομαι
και τα σπάει ο ουρανός.
Λείπει πάλι ο θεός και χει μην ενοχλείται έξω στην πόρτα του
και σε σένα αδιέξοδο έτρεξα να βρω
τους παλμούς να χτυπάνε στα χείλια, μόνος μου μέτρησα
μια καρδιά να σου φυτέψω δεν μπορώ.
Λείπει πάλι ο θεός και χει μην ενοχλείται έξω στην πόρτα του
και σε σένα αδιέξοδο έτρεξα να βρω
τους παλμούς να χτυπάνε στα χείλια, μόνος μου μέτρησα
μια καρδιά να σου φυτέψω δεν μπορώ.
|  |
Tекст: Niki Papatheohari
Mузика: Yioryos Sabanis
Прва представа: Yioryos Mazonakis
Ulice su pune, a ljudi usamljeni
ne započinji razgovor, samo me pozdravi
kiša što pljušti, ka tebi me vodi
kako da ti usadim malo srca
na tvojoj kiši stojim, ljubavi
olujo moja, sjajna
na tvojoj kiši, kisnem sam
i oblaci se prolamaju
Opet nema Boga, stavio je na vrata znak da ga ne uznemiravamo
a ja sam pojurio da u tebi nađem spas
puls kako udara, opet na usnama, premerio sam sam
a srce da ti usadim, to ne mogu
Uličice sa svetlima, pregorelim lampionima
deca ispisuju grafite na zidovima
noć me uzima, tebi me vodi
kako da ti usadim malo srca
na tvojoj kiši stojim, ljubavi
olujo moja, sjajna
na tvojoj kiši, kisnem sam
i oblaci se prolamaju..
Opet nema Boga, stavio je na vrata znak da ga ne uznemiravamo
a ja sam pojurio da u tebi nađem spas
puls kako udara, opet na usnama, premerio sam sam
a srce da ti usadim, to ne mogu
Opet nema Boga, stavio je na vrata znak da ga ne uznemiravamo
a ja sam pojurio da u tebi nađem spas
puls kako udara, opet na usnama, premerio sam sam
a srce da ti usadim, to ne mogu
| |
