 |
Στίχοι: Νίκη Παπαθεοχάρη
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Εγώ μεγάλωσα σε γειτονιά με τσέρκι
κι οι θεωρίες σου με βρίσκουν μακριά
επιχειρήματα, παράλογα κ αστεία
και προσπαθείς να με τρελάνεις λογικά.
Eσύ γεννήθηκες για ν’ αγαπάς εσένα,
περνάς απέναντι και εξαίρεση καμιά.
Αν είναι έτσι αυτό που λες εσύ αγάπη
μάλλον ζητάς να με τρελάνεις λογικά...
Μελαγχολία μου, εσύ κυρία μου
σ’ όλα τα δύσκολα εσένα αγκαλιάζω...
Μες το πουκάμισο έχω μια θάλασσα
μα τη ζωή μου δεν μπορώ να την νοικιάζω
Άδειο δωμάτιο με θέα μόνο δάκρυ,
ξάγρυπνες νύχτες και αδέσποτα φιλιά,
και εγώ σου λέω πως αυτό δεν είναι αγάπη
και δεν μπορείς να με τρελάνεις λογικά.
Ψυχή μου δείξε μου την επανάσταση σου,
μην συμβιβάζεσαι σε θέματα καρδιάς.
Τι λόγο έχεις να νοικιάζεις τη ζωή σου
μελαγχολείς και σ’ αδιέξοδο τραβάς!
|  |
Lyrics: Niki Papatheohari
Music: Yioryos Sabanis
First version: Nikos Oikonomopoulos
I grew up at the neighborhood with hoops
And I find your opinions strange
Your arguments are abnormal and funny
And you're trying to drive me crazy logically
You were born to love yourself
You're going on the opposite side without any exception
If this is what you call love
Maybe you're looking to drive me crazy logically
My melancholy, my lady
I embrace you in every harsh times
I have a sea inside my shirt
But, I can't rent out my life
Empty room and the only view are tears
Sleepless nights and strayed kisses
And I'm telling you that this isn't love
And that you can't drive me crazy logically
My soul, show me your rebellion
Don't bother with the problems of heart
What reason you have to rent out your life
You're sad and you're going into deadlock
| |
