 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Πάνος Καπίρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Η νύχτα είναι δρόμος για να περπατάς,
είναι μια πόρτα που ανοίγεις και το σκας.
Στο παραμύθι σου με τέτοιο τρόπο να ζεις,
με θέλεις όμως δε θα το παραδεχτείς.
Η νύχτα είναι κατηφόρα που κυλάς,
με μάυρες πινελιές της όλα τα χαλάς.
Κυλάει στο αίμα σου κι είναι δυστυχώς
αυτός ο άλλος ο κρυφός σου εαυτός...
Αυτός ο άλλος ο κρυφός ο εαυτός σου
την ευτυχία μας δε χώρεσε.
Ο ανεξέλεγκτος τρελός εγωισμός σου
ό, τι δεν μπόρεσα το μπόρεσε.
Μου `βαλε "χ" και με εξόρισε από τον ουρανό σου
αυτός ο άλλος ο κρυφός ο εαυτός σου...
Η νύχτα είναι το σεντόνι που κρατάς
για να μην φαίνονται αυτά που αγαπάς.
Μα το πρωί στο πρώτο φως που θα φανεί
θα δεις πως έχεις το σημάδι μου βαθύ.
Η νύχτα είναι ένα έργο μοναξιάς
που συμμετέχεις για να μη με συναντάς.
Και σκηνοθέτης ο αόρατος εχθρός
αυτός ο άλλος ο κρυφός σου εαυτός...
|  |
Tекст: Eleni Yiannatsoulia
Mузика: Panos Kapiris
Прва представа: Yiannis Ploutarhos
Noć je put kojim hodaš
To su vrata koja otvaraš i patiš
Što tako živiš u svojoj bajci
Ali, ne želiš to da priznaš
Noć je nizdbrdica kojom tečeš
Njenim crnim udarima sve kvariš
Teče u tvojoj krvi, nažalost
To tvoje drugo, skriveno ja
To tvoje drugo, skriveno ja
Nije moglo da podnese našu sreću
Taj nekontrolisani, ludi egoizam
Što nisam mogao ja, mogao je on
Precrtao me je i oterao me je sa tvog neba
To tvoje drugo, skriveno ja
Noć je posteljina koju kriješ
Da se pokaže ono što voliš
Ali, ujutru, s prvim suncem pojaviće se
Videćeš da imaš duboko urezan moj trag
Noć je predstava samoće
U kojoj učestvuješ da me ne bi srela
A režiser je nevidljivi neprijatelj
To tvoje skriveno, drugo ja
| |
