 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Της νύχτας οι φωνές, του δρόμου το φανάρι.
Ποιος ξέρει πού γυρνάς, πού νά `ρθω να σε βρω.
Ας ήταν μια φορά ακόμα να σε δω
να βγεις στο δρόμο μου μπροστά
μαζί σου να με πάρεις.
Δεν είν’ η αγάπη ζωγραφιά τα χρώματα ν’ αλλάξεις,
δεν είν’ αστέρι ο καημός τη μέρα να κρυφτεί,
ούτε παιχνίδι είν’ η καρδιά στην άμμο για να γράψεις,
δεν είν’ η αγάπη ζωγραφιά, σου το ’χω ξαναπεί.
Της νύχτας οι φωνές, τα σπίτια που παλιώνουν,
παράθυρα κλειστά σε πνίγουν στο λαιμό.
Ας ήταν μια φορά ακόμα να σε δω
την ώρα αυτή που σαν σκιές
τα λάθη μεγαλώνουν.
|  |
Lyrics: Lina Nikolakopoulou
Musiikki: Yiannis Spanos
Kantaesitys: Dimitra Yalani
Yön äänet, kadun lyhty,
Kuka tietää missä kiertelet, mihin tulen sua etsimään.
Kerran vielä kun sut näkisin
tulisit ulos eteeni
mukaasi mut ottaaksesi.
Rakkaus ei ole taulu värejä vaihtaaksesi,
ei ole kaipuu tähti päivällä piiloutuakseen,
eikä ole leikki sydän hiekkaan sen piirtääksesi,
ei ole rakkaus taulu, sen olen sulle sanonut.
Yön äänet, kodeissa jotka vanhenevat,
ikkunat suljetut sua kuristavat kurkusta.
Kerran vielä kun sut näkisin
hetkenä kun kuin varjot
virheet vanhenevat.
| |
