 |
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Άλλες ερμηνείες:
Μαρία Ζώη
Δήμητρα Γαλάνη
Γιώργος Νταλάρας
Αλέξια
Μανώλης Μητσιάς
Μαρία Φαραντούρη
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
|  |
Paroles: Manolis Anaynostakis
Musique: Mikis Theodorakis
Première Performance: Maryarita Zorbala
Autres interprétations:
Maria Zoi
Dimitra Yalani
Yioryos Dalaras
Alexia
Manolis Mitsias
Maria Faradouri
Antiques chemins que j'ai aimés et haïs sans fin
puissé-je me promener sous l'ombre des maisons
les nuits des retours inévitables, et la ville, morte.
Ma présence insensée je la trouve à chaque coin de rue
fais que moi aussi je te rencontre parfois spectre perdu de mon désir.
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
| |
