 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
Τι ζήλεψες τι τα θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής
|  |
Lyrics: Manos Eleftheriou
Musica: Thanos Mikroutsikos
Prima esecuzione: Hristos Thivaios
Ingannasti i cieli con sortilegi nerofiammanti
Come può la vita farsi benigna se non la si ribalta
E tutte le parole pazze che furono le parole nostre
Le facevi magiche con veleni nella deboscia muta
Stavi in lutto nel far l'amore nudo ed ubriaco
Perché avevi conti aperti con gli immortali
Sconfitto balbettavi arie di un'opera
Scolaretto di provincia davanti a due pronostici
Di che non sopportasti la mancanza, a che volesti le Parigi in gloria
In questo e in altri modi il mondo ormai è solo e ovunque fumeria
Miracoli pretendevi, di quelli che l'usar con l'hashish dona
E allucinazioni, come di chi vive dentro le prigioni
E una sera di vestisti da Amleto della Luna
Spegnesti con un soffio le luci della scena
E attaccasti a far monologhi e a sciogliere enigmi
Di un'arte e di una stagione passata e tenebrosa
| |
