 |
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Πόπη Αστεριάδη
Άλλες ερμηνείες:
Κώστας Χατζής
Βίκυ Μοσχολιού
Κάτω απ’ το σύννεφο η μέρα αρχίζει
κι η λάσπη έφτασε ως την καρδιά.
Ο δρόμος άδικος με πόνο αρχίζει
και τ’ άστρα γίνανε μαύρα σκυλιά.
Για πού τραβάμε μέσα στη μπόρα
και πού θα βρούμε φλέβα βαθιά;
Τρόχος στο αίμα μου μέσα γυρίζει
και με ερημώνει πικρή φωτιά.
Άκουσε ύπνε μου, μη με κυκλώνεις,
ξέρω τη μοίρα μου και τα σκυλιά.
Με πας στη ρίζα σου να με σκεπάσεις
μ’ άδικα χώματα, μ’ άλλη θηλιά.
(Κι αν πάρω, νύχτα μου, την ατραπό σου
πού θα με βγάλει η λησμονιά;
Θα δεις, θα δέομαι στον ερχομό σου
τριμμένο μέταλλο μες στα νερά.)
|  |
Lyrics: Dimitris Hristodoulou
Music: Kostas Hatzis
First version: Popi Asteriadi
Other versions:
Kostas Hatzis
Viky Mosholiou
Beneath the cloud the day begins
and the stars became black birds
the unjust road begins with pain
and the mud has reached to the heart
Where are we heading in this storm
and where will we find a deep vein
pain circulates through my blood
and bitter fire desolates me
Listen, sleep, don't encircle me
I know my fate and the dogs.
You take me to your root to cover me
with unjust soil, with another noose.
(And if I take, night, your path
where will forgetting take me?
You will see, I will beg upon your coming
ground metal in the water.)
| |
