 |
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Χρόνια περιφρονημένα χρόνια
ζήσαμε την καταφρόνια
τ’ άδικο και την σφαγή.
Πάρε ό,τι αγαπάμε
σ’ άλλους τόπους για να πάμε
πρόσφυγες σ’ αυτή την γη.
Όπως τα σύννεφα που φέρνει ο Βαρδάρης
κι ύστερα πιάνει δυνατή βροχή
αυτός ο έρωτας ο αναστενάρης
μου κομματιάζει την ψυχή.
Ούτε μιαν άνοιξη δεν είχε η ζωή μας
τα χελιδόνια φύγανε για μας
κι έχουν φωλιάσει τώρα στη σκεπή μας
τα νυχτοπούλια κι ο βοριάς.
|  |
Text: Mihalis Bourboulis
Musik: Dimitris Layios
Uraufführung: Sotiria Bellou
Unwürdige Jahre, Jahre lang
haben wir die Verachtung erlebt
das Unrecht und das Gemetzel
Nimm alles, was wir lieben
in andere Gegenden werden wir gehn
Flüchtlinge auf dieser Erde
Wie die Wolken, die der Nordwestwind bringt
und danach der starke Regen einsetzt
diese Liebe, feuerheiß
zerfetzt meine Seele
Nicht einen Frühling gab es in unserem Leben
für uns sind die Schwalben weggeflogen
und in unserem Dach haben sich nun eingenistet
die Nachtvögel und der Nordwind
| |
