 |
Στίχοι: Νίκος Βαξαβανέλης
Μουσική: Παναγιώτης Μπρακούλιας
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Πρόσωπα και λόγια δικές μου στιγμές
στο θολό μυαλό μου εικόνες ρωγμές
στο στερνό τσιγάρο μου απόψε μιλάω ξανά
Μοιάζεις με την καύτρα του τόσο κι εσύ
μ’έκαψες για λίγο και τώρα σιωπή
άραγε πού δίνεις φιλιά που σε μένα χρωστάς...
πού γυρνάς
Νιώθω τόσο μόνος δεν έχω στεριά κι ουρανό
δεν μοιράζομαι
μια καρδιά στον άνεμο είμαι και ψάχνω θεό
σε χρειάζομαι
Νιώθω τόσο μόνος κανείς δε μου λέει σ’ αγαπώ
ούτε η μοναξιά
σαν ψυχή γυρεύω να βρω ένα σώμα να μπω
μα εσύ πουθενά...πουθενά...
Νύχτα φέρνει η νύχτα κι οι δρόμοι κλειστοί
στου καημού τα δίχτυα μπλεγμένη ζωή
φάρος μες στο πέλαγο είναι η δική σου μορφή
Θέλω να φωνάξω δεν βγαίνει η φωνή
μόνος του μου είπες κανένας δε ζει
άραγε σε ποια αγκαλιά τώρα πια με πουλάς
πού γυρνάς
|  |
Text: Nikos Vaxavanelis
Musik: Panayiotis Brakoulias
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
In den Moment sind ein Gesicht und Wort
Sowie die Rissen in meinem Kopf.
Mit letzten Zigarette will ich wieder sprechen –
Der Schnupftabak ist wie du so ähnlich!
Für eine Weile kannst du dich verbrennen
Aber keinen Küss willst du mir geben –
Wohin kann ich zurückkehren?
Ich fühle mich so allein, ich habe kein Himmel und kein Land –
Niemand ist da!
Ich suche meinen Gott, wie das Herz auf dem Wind -
Ich brauche dich!
Nur meine Einsamkeit sagt mir „Ich liebe dich!“-
So einsam fühle ich mich.
Meine Seele sucht, um aus dem Körper entfliehen,
Sie kann aber dich nie finden.
Nacht bringt die Nacht an die geschlossenen Wege,
Die Trauernetze verwirren ganz mein Leben.
Wie ein Leuchtturm inmitten des Meeres ist deine Schönheit
Ich will schreien, habe keine Stimme... leider!
„Niemand lebt hier, du bist allein“!
Aber keine Umarmung will man dir geben –
Wohin kannst du zurückkehren?
| |
