 |
Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Παρανάλωμα, στην ωραία φωτιά
Ενός κόσμου που αλλάζει, θα γίνω
Κι απ’ τη στάχτη μου
Μια καινούργια καρδιά
Θα γεννήσω για να 'χω να δίνω
Θα μοιράζομαι τη μεγάλη αγκαλιά
Που ο πλανήτης στο σύμπαν ανοίγει
Και θα νοιάζομαι για όλα αυτά τα παιδιά
Που ο θυμός και το άδικο πνίγει
Κάντε όλοι στην άκρη
Για να στάξει το δάκρυ
Ενός κόσμου που φεύγει
Ευτυχώς δια παντός
Ένας κόσμος που αλλάζει
Στον καθρέφτη κοιτάζει
Και στην άκρη του τούνελ
Σαν να βλέπει το φως...
Σαν μια έκρηξη στο στομάχι της γης
Θα το δεις, θα το ζήσεις το θαύμα
Μεταμόρφωση της κοινής μας ψυχής
Που επουλώνει και πάλι το τραύμα
Σκέτη ομορφιά, δίχως βία και καρφιά
Καταιγίδα ξεσπάει αλλαγή μας
Κι έτσι διεκδικεί ό,τι άφησε εκεί
Πριν ακόμα ανοιχτεί η πληγή μας
Κάντε όλοι στην άκρη
Για να στάξει το δάκρυ
Ενός κόσμου που φεύγει
Ευτυχώς δια παντός
Ένας κόσμος που αλλάζει
Στον καθρέφτη κοιτάζει
Και στην άκρη του τούνελ
Σαν να βλέπει το φως
Κάντε όλοι στην άκρη
Για να στάξει το δάκρυ
Ενός κόσμου που φεύγει
Ευτυχώς δια παντός
Ένας κόσμος που αλλάζει
Στον καθρέφτη κοιτάζει
Και στην άκρη του τούνελ
Σαν να βλέπει το φως...
|  |
Tекст: Aris Davarakis
Mузика: Yiannis Kotsiras
Прва представа: Yiannis Kotsiras
Постаћу плен једне дивне ватре,
једног света што се мења.
И из свог пепела
родићу једно ново срце
да бих га поклањао.
Поделићу велики загрљај
што га планета отвара свемиру
и бринућу се за све људе
што их гуши бес и неправда.
Померите се сви у страну
да потече суза
једног света који одлази,
на сву срећу, заувек!
Један свет што се мења
у огледалу посматра
и на крају тунела
као да види светло...
Као ерупцију у утроби земље
видећеш, доживећеш чудо.
Преображај наше заједничке душе
што опет лечи рану.
Олују чисте лепоте, без силе и притисака,
пролиће наша промена
и тако ће тражити назад све што је тамо оставила
док нам се рана још није отворила.
Померите се сви у страну
да потече суза
једног света који одлази,
на сву срећу, заувек!
Један свет што се мења
у огледалу посматра
и на крају тунела
као да види светло.
Померите се сви у страну
да потече суза
једног света који одлази,
на сву срећу, заувек!
Један свет што се мења
у огледалу посматра
и на крају тунела
као да види светло.
| |
