 |
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Χαρούλα Αλεξίου
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν
Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός
|  |
Text: Yiannis Neyrepodis
Musik: Manos Loizos
Uraufführung: Manos Loizos
Weitere Aufführungen:
Vasilis Papakonstadinou
Haroula Alexiou
In meinem alten Viertel hatte ich einen Freund
der konnte gut Akkordeon spielen
wenn er sang glich er der Sonne
das Akkordeon entzündete Feuer in seinen Händen
Aber an einem Abend, finster wie all die andern
stand er Schmiere und spielte Akkordeon
faschistische Lastwagen standen im Hof
und eine Salve brachte das Akkordeon zum Schweigen
Die unvollendete Parole bleibt mir immer im Sinn
wenn ich seitdem ein Akkordeon höre
und sie hat wie ein Stempel mein Leben geprägt
er kommt nicht durch, er kommt nicht durch der Faschismus
| |
