 |
Στίχοι: Δήμος Μούτσης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Μούτσης
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Νταλάρας
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν’ η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία
Κι είν’ οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ’ αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια
Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ακολουθώ τα βήματά σου
μέσα στην ερημιά του κόσμου
κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου
|  |
Lyrics: Dimos Moutsis
Music: Dimos Moutsis
First version: Dimos Moutsis
Other versions:
Yioryos Dalaras
A crying mouth-organ
with the breath of a child
A sign of this time
which frightens and burns us
A crying mouth-organ
its our own precense
When we hear the anthem saying
hail, o hail, liberty
And are our voices in the air the truth?
Whats the truth
The way you live by habit,
a day and then another day?
And the sky which covers us
is a crying mouth-organ
And we, unsuspicious and goo
in the wonder that is sinking
A few are good and they are fatal,
theyve given up totally
With how much tension and passion
will the first become the last
A mournful mouth-organ,
I will follow your steps
In the loneliness of the world
and I will come back there close to you
| |
