 |
Στίχοι: Αγγελική Μακρυνιώτη
Μουσική: Ιορδάνης Παύλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Μέσα στο πλήθος σαν σκιά
περνάς μπροστά μου αδιάφορα.
Το όνομά σου δυνατά
να το φωνάξω πώς κατάφερα;
Σαν να ’μαι ξένος με κοιτάς,
πόσος καιρός πάει απόρησες.
Πάει ένας χρόνος, αν ρωτάς,
μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες.
Ένα χρόνο ακριβώς ζω στην παράνοια,
μακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνια.
Τι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαι;
Την ώρα κοίταξες, να φύγεις βιάζεσαι.
Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότητα
που δεν έχω εαυτό ψάχνω ταυτότητα.
Το δικό σου το κενό, κενό το άφησα,
ποτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα.
Σαν να ’μαι απλά ένας γνωστός
τα τυπικά μόνο με ρώτησες.
Σχεδόν σαν χάρη ο ενικός,
τόσο ψυχρά μ’ αντιμετώπισες.
Σου ’μοιαζα τόσο μακρινός,
πόσος καιρός πάει απόρησες.
Πάει ένας χρόνος ακριβώς,
μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες.
|  |
лирика: Angeliki Makrynioti
lyrics
музыка: Iordanis Pavlou
Первое исполнение: Nikos Oikonomopoulos
Безразличная, как тень,
идешь в толпе ты мимо
Изо всех сил кричу тебе
Зову по имени!
Ты смотришь странно на меня:
"Как время пролетело!"
"Да, ровно год!"- ответил я,
Но тебе нет дела!
Ровно год этот кошмар продолжается!
Теперь радость, как и ты - увы, недосягаема!
Что сидеть и говорить? Какая разница!
Только смотришь на часы, чтобы раскланяться!
Этот год был для меня целой вечностью!
Должен я найти себя - я потерянный!
Тебя с твоею пустотой оставляю,
Но забыть я не смогу, и не пытаюсь!
Учтива и внимательна,
Будто едва знакомы.
Полна благодати
Подчеркнутая холодность!
Видно, далек я от тебя:
"Как время пролетело!"
"Да, ровно год!"- ответил я,
Но тебе нет дела!
| |
