 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Σε λίγο την πόρτα θα κλείσεις,
άλλη σελίδα στη ζωή σου θα γυρίσεις.
Μια αγάπη γεμάτη θυσίες
τελειώνεις με συνοπτικές διαδικασίες.
Κι αν κάποιο σου δάκρυ θα τρέξει,
θα το σκουπίσεις κι αυτό βιαστικά
και μετά...
Μετά
Θα είναι θάνατος, καρδιά μου, το μετά.
Θα ’σαι ένα πλοίο που σκουριάζει
και ακυβέρνητο βουλιάζει στα ανοιχτά.
Μετά
Θα είναι θάνατος, καρδιά μου, το μετά.
Η μοναξιά θα μας πληγώνει,
γιατί μας δίκασες να ζούμε χωριστά.
Θα πεις ένα "γεια" μουδιασμένα,
αλήτες δρόμοι θα σε πάρουν από μένα.
Θα γίνουμ’ απόψε θυσία
στου χωρισμού μας την τρελή σκηνοθεσία.
Κι αν κάποιο σου δάκρυ θα τρέξει,
θα το σκουπίσεις κι αυτό βιαστικά
και μετά...
Μετά
Θα είναι θάνατος, καρδιά μου, το μετά.
Θα ’σαι ένα πλοίο που σκουριάζει
και ακυβέρνητο βουλιάζει στα ανοιχτά.
Μετά
Θα είναι θάνατος, καρδιά μου, το μετά.
Η μοναξιά θα μας πληγώνει,
γιατί μας δίκασες να ζούμε χωριστά.
|  |
Text: Vasilis Yiannopoulos
Musik: Hristoforos Yermenis
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Die Tür wird von dir bald zugehen,
um dir neue Seite des Lebens zu wenden.
Da wird die Liebe, die zum Opfer gefallen war,
von dir mit Blitzesschnelle zugemacht .
Wenn das Wasser dir an die Augen trat,
zerdrücke die Träne schneller,
und dann...
Dann
kommt der Tod, mein Herz, er wird dann sein,
als ob ein Schiff, von Rost zerfressen,
in offener See ungesteuert sänke!
Dann
kommt der Tod, mein Herz, er wird dann sein!
Wir sind zur Einsamkeit verdammt,
Wir beide sind zur Trennung verurteilt!
Du wirst mir mürrisch "Tschüss!" sagen
und bist von mir auf Abwege geraten!
Wir beide sind abends zum Opfer gefallen,
Die Trennung hat uns eine Szene gemacht!
Wenn das Wasser dir an die Augen trat,
zerdrücke die Träne schneller,
und dann...
Dann
kommt der Tod, mein Herz, er wird dann sein,
als ob ein Schiff, von Rost zerfressen,
in offener See ungesteuert sänke!
Dann
kommt der Tod, mein Herz, er wird dann sein!
Wir sind zur Einsamkeit verdammt,
Wir beide sind zur Trennung verurteilt!
| |
