 |
Στίχοι: Βασίλης Καρράς
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Την βαλίτσα κλείνεις και το δάκρυ πνίγεις για να μη σε δω
Κλαις και μετανιώνεις κι όλα τα σκεπάζεις μ’ ένα «Σ’ Αγαπώ»
Το κεφάλι σκύβεις, το τσιγάρο σβήνεις, μέσα σου κενό
Δεν υπάρχει χώρος κι η λεωφόρος έγινε στενό
Αν καμιά φορά γυρίσεις και θελήσεις να με βρεις
Κοίταξε ψηλά στ’ αστέρια και στα σύννεφα να δεις
Κάπου γράφει τ’ όνομά σου κι ένα «Σ’ αγαπώ», απλά
Ότι μου `λειψες το ξέρεις κι όλα τ’ άλλα περιττά.
Πες μου πώς θα νιώσεις όταν μετανιώσεις και δε θα `μαι εκεί
Κόμπος στον λαιμό σου ο εγωισμός σου, σαν μια φυλακή
Χρόνο με τον χρόνο θα προσθέτεις πόνο, πίκρα και θυμό
Και τον εαυτό σου θα καταδικάζεις για τον χωρισμό
|  |
Text: Vasilis Karras
Musik: Yioryos Moukidis
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Der Koffer ist verschlossen,deine Tränen sind versteckt,
mit Reuetränen und mit Liebesworten möchtest du alles bedecken!
Du lässt den Kopf hängen,deine Zigarette ist gelöscht ... Nichts als Leere herrscht in deiner Seele!
Es wurde dir schwarz vor Augen, für deine Flucht gibt es kein Ort!
Möchtest du irgendwann hierher kommen, um mich wieder auf diese Weise zu finden?
Sieh lieber nach oben, Wo sich nur Wolken befinden!
Schreib dort einfach deinen Namen hin Und den Satz "Ich liebe dich!"
Du weißt, dass ich nur dich brauche, alles andere ist unwichtig!
Was mußt du dafür tun, damit ich dir vergebe?
Fühlst du deinen Egoismus, einen richtigen Kloß in deiner Kehle!
Dein Weh und Leid werden tagtäglich wachsen
Und keine Vergebung wirst du dir gewähren!
| |
