 |
Στίχοι: Γιάννης Κακουλίδης
Μουσική: Νίκος Στρατηγός
Πρώτη εκτέλεση: Χάρρυ Κλυνν
Μια μέρα στην ακρογιαλιά που βγήκα για βολτίτσα
Βλέπω να βγάζ’ η θάλασσα μπροστά μου μια βαλίτσα
Την άνοιξα περίεργος και βλέπω Παναγιά μου
Να βγαίνει ένα ντουπ ντουπ ντουπ ολόκληρο μπροστά μου
Αμέσως λέω σώθηκα το πρόβλημα θα λύσω
Και τρέχω σ’ ένα παλιατζή να το μοσχοπουλήσω
Μα μόλις το είδε ο παλιατζής ασπρίσαν τα μαλλιά του
Λέει "Θέ μου ένα ντουπ ντουπ ντουπ" και κόπηκι η μιλιά του
Παίρνω ξανά το ντουπ ντουπ ντουπ και πάω για το σπίτι
Το είδε η γυναίκα μου και μ’ έπιασ’ απ’ τη μύτη
"Πάρτο και φύγε από δω παλιάνθρωπε αλήτη
Τι θέλει ένα ντουπ ντουπ ντουπ μέσα σ’ αυτό το σπίτι;"
Σ’ ένα ζητιάνο σκέφτηκα το ντουπ ντουπ ντουπ να δώσω
Κι απ’ τη μιζέρια το φτωχό μια και καλή να σώσω
Μα μόλις το αντίκρυσε του `ρθε λιποθυμία
"Διώχ’ το από δω το ντουπ ντουπ ντουπ μη φέρω αστυνομία"
Σαράντα χρόνια μου `κανε το ντουπ ντουπ ντουπ παρέα
Κι από βαθιά γεράματα πεθάναμε μοιραία
Μαζί μου στον παράδεισο πήγα να το περάσω
Τον Άγιο Πέτρο θέλοντας στον ύπνο να τον πιάσω
Μα ο Άγιος Πέτρος φώναξε: "Μέσα δε θα σε βάλω
Πάρτο από δω το ντουπ ντουπ ντουπ και πήγαινε στο διάλο"
Τελιώνοντας θα ήθελα μια συμβουλή να δώσω
Κι απ’ όλα όσα τράβηξα κι εσάς να σας γλιτώσω
Αν τύχει στην ακρογιαλιά και μια βαλίτσα βρειτε
Ποτέ μην την ανοίξετε τι κρύβει για να δείτε
Μην πείτε πως την τύχη σας τη βρήκατ’ επιτέλους
Γιατί με ένα ντουπ ντουπ ντουπ θα ζείτε μέχρι τέλους
|  |
Text: Yiannis Kakoulidis
Musik: Nikos Stratiyos
Uraufführung: Harry Klynn
Eines Tages als ich am Strand spazieren ging
seh ich wie das Meer vor mir einen Koffer ans Ufer spült
Neugierig öffnete ich ihn und sehe Panagia mou
wie vor mir aus dem Koffer steigt ein Dubb Dubb Dubb
Ich sage gleich, ich bin gerettet, das Problem werde ich lösen
und laufe zu einem Altwarenhändler viel Geld dafür zu erlösen
Doch kaum sah es der Altwarenhändler da wurden schneeweiß seine Haare
er sagt „Mein Gott, ein Dubb Dubb Dubb“ und es verschlug ihm die Sprache
Da nehme ich das Dubb Dubb Dubb wieder an mich und gehe nach Hause
Meine Frau sah es und packte mich an der Nase
„Nimm es und verschwinde von hier du Taugenichts
ein Dubb Dubb Dubb hat hier im Haus zu suchen nichts!“
Einem Bettler, dachte ich, werde ich das Dubb Dubb Dubb schenken
und so für den Armen ein für allemal sein Elend beenden
doch kaum hatte er es gesehen überkam ihn eine Ohnmacht gleich
„Verjage es von hier das Dubb Dubb Dubb, sonst hole ich die Polizei“
Vierzig Jahre hatte ich das Dubb Dubb Dubb als Gesellschaft
und am hohen Alter starben wir schicksalhaft
mit ihm ging ich zum Paradies um es einzuschleusen
den Heiligen Petrus wollte ich im Schlafe täuschen
Doch der Heilige Petrus schrie: „Für dich gibt es hier keinen Eingang
nimm es weg von hier das Dubb Dubb Dubb und gehe zum Satan“
Zum Ende kommend möchte ich einen Rat euch geben
denn das was ich erlebte sollt ihr nicht erleben
falls ihr zufällig am Strand einen Koffer findet
öffnet ihn nicht um zu sehen was sich drin befindet
sagt nicht, es käme für euch des Schicksals Wende
denn mit einem Dubb Dubb Dubb werdet ihr leben bis zum Ende
| |
