 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Πάνε δυο μήνες που μοιάζουν χρόνια,
την ξεχασμένη σου, χθες, βρήκα την κολώνια.
Θ’ ανοίξω, είπα, το άρωμά σου
μήπως και κάτι από σένα θυμηθώ.
Εγώ που πέθαινα για σένα, για φαντάσου,
δύσκολο είναι τη μορφή σου να σκεφτώ.
Να μην τολμήσεις να μου μιλήσεις,
αν κάποιο βράδυ
στα όνειρά μας ξαφνικά συναντηθούμε.
Να μην τολμήσεις,
γιατί αν μ’ αγγίξεις και στα μάτια κοιταχτούμε,
φωτιά θα πάρουμε, και θα καούμε.
Πάνε δυο μήνες που ζούμε χώρια,
τα όνειρά μου αταξίδευτα βαπόρια,
Θα φύγω, είπα, για άλλα μέρη,
γιατί στο χώμα σου δε φύτρωσε ζωή.
Θα πάω κάπου που κανείς να μη με ξέρει
το παραμύθι μου να φτιάξω απ’ την αρχή.
Να μην τολμήσεις να μου μιλήσεις,
αν κάποιο βράδυ
στα όνειρά μας ξαφνικά συναντηθούμε.
Να μην τολμήσεις,
γιατί αν μ’ αγγίξεις και στα μάτια κοιταχτούμε,
φωτιά θα πάρουμε, και θα καούμε.
|  |
лирика: Vasilis Yiannopoulos
lyrics
музыка: Hristoforos Yermenis
Первое исполнение: Nikos Oikonomopoulos
Два прошлых месяца похожи на года,
Одеколон забытый я нашел случайно!
Открыл, скажу, твой аромат,
Пусть что-то о тебе напоминает!
Представь себе, я умер для тебя,
Но сложно мне, что есть такая красота!
Не смей со мною говорить!
если мы ночью
встретимся во сне!
Не смей поближе подходить!
В глаза посмотришь -
сгорим мы оба, как в огне!
Уже два месяца, как мы живем раздельно
Мои мечты, как корабли на мели!
Сказал себе: в другую сторону уйду,
ведь здесь с тобой я жизни не найду!
Уйду туда, где бы никто меня не знал
И сказку новую сначала воссоздам!
Не смей со мною говорить!
если мы ночью
встретимся во сне!
Не смей поближе подходить!
В глаза посмотришь -
и сгорим мы, как в огне!
| |
