 |
Στίχοι: Ζωή Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Ηλίας Λιούγκος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται ακριβός
κι όλο ζητάει τίμημα
για κάθε σου ξεκίνημα
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται αιχμηρός
το γέλιο έχει τ’ αγκάθι του
και το σωστό τα λάθη του
Τελειώσανε τ’ αστεία μας
ιδού η τραγωδία μας
να θες να πεις τ’ ανείπωτα
και να μη βρίσκεις τίποτα
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται αυστηρός
μετρά τις απουσίες σου
να βρει τις τιμωρίες σου
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται σκληρός
κι όσα άκαιρα καρπίζουνε
σαν μοναξιά στοιχίζουνε
Τελειώσανε τ’ αστεία μας
ιδού η τραγωδία μας
να θες να πεις τ’ ανείπωτα
και να μη βρίσκεις τίποτα
|  |
Lyrics: Zoi Panayiotopoulou
Musica: Ilias Liouykos
Prima esecuzione: Yioryos Dalaras
Come passa il tempo !
Il tempo è diventato caro,
e sempre ti fa pagare un prezzo
per ogni tua partenza.
Come passa il tempo !
Il tempo è diventato acuminato,
il tuo sorriso ha i suoi aculei,
e ciò che è giusto ha i suoi errori.
Finiti i nostri scherzi,
ecco il nostro dramma:
voler dire cose indicibili
e non trovare nulla.
Come passa il tempo !
Il tempo è diventato severo:
conta le tue assenze
per escogitare la tua punizione.
Come passa il tempo !
Il tempo è diventato duro
e matura tutto ciò che è immaturo,
e costa, come la solitudine.
Finiti i nostri scherzi,
ecco il nostro dramma:
voler dire cose indicibili
e non trovare nulla.
| |
