| |
 | Mar de fondo - 2388 Αναγνώσεις   | | | |   |  |
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Θωμαΐδης
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Νταλάρας
Ρίτα Αντωνοπούλου
Μάριος Φραγκούλης
Γιάννης Κότσιρας
Μπάσες στεριές ήλιος πυρρός και φοινικιές
ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα
γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα
που αρρώστιες τα `χουνε τσακίσει τροπικές
Παντιέρα κίτρινη σινιάλο του νερού
φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο
τα δυο φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο
ξεθωριασμένος απ’ το κύμα του καιρού
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει
Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό
όπως και τότε απ’ του Κολόμπου την κουκέτα
χρόνια προσμένω να τυλίξεις τη μπαρκέτα
χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ
Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους
της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς
Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά στο στόμα φύκια
έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά
κατάστιχτη πελεκημένη απο σπαθιά
διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει
| |
Letras de Canciones: Nikos Kavvadias
Música: Thanos Mikroutsikos
Primera representaci: Kostas Thomaidis
Otras presentaciones:
Yioryos Dalaras
Rita Adonopoulou
Marios Fraykoulis
Yiannis Kotsiras
Costas bajas, sol cobrizo y palmeras;
un pájaro hace equilibrios en los obenques-
Dos brazos tatuados hacen señas
destrozados por enfermedades tropicales.
Bandera amarilla, -señal de agua-.
Echa las dos (anclas) y a proa, el anclote.
Las dos luces de posición. Y el Pisanello
descolorido por el oleaje del tiempo.
La mar de fondo...la mar de fondo nos hará volcar-
Podridos los bajos: cemento y herrumbre.
Desde temprano, a la derecha del mascarón de proa,
se ha dormido el tiburón que lleva el timón.
Da órdenes el papagayo desde el mástil,
como entonces, desde la litera de Colón.
Llevo años esperando a que enrolles la alargadera,
llevo años esperando marearme en tierra.
Hogueras prenden en la playa los indígenas;
y nos llega el ruido de los instrumentos que tañen.
Quiero que aparezcas en la escalera de mano
venciendo las muertes de la mar
Algas enredadas en el pelo; en la boca algas.
Tal como dormiste para siempre en las profundidades:
llena de puntazos y tajaduras de espada,
llevando dobles los pendientes de los incas.
La mar de fondo...la mar de fondo nos hará volcar-
Podridos los bajos: cemento y herrumbre.
Desde temprano, a la derecha del mascarón de proa,
se ha dormido el tiburón que lleva el timón
| | | | En este lugar existe un amplio comentario sobre el poema: https://antonispetrides.wordpress.com/2012/10/04/karanti/
El hecho de que ahí a menudo se explique el sentido literal del poema da fe de que muchas de las palabras que usa Cavadías no las conocen bien el común de los griegos- No estoy del todo seguro de que el bloguero las capte con exactitud, por un error que comete al comentar la "bandera amarilla": ésta no indica como él dice "cuarentena", sino todo lo contario: "barco sano pide piloto". Al menos eso es lo que pone en el código de señales de la wikipedia, al que remite el blog.
No he mirado la traducción de David. |  Avellinou © 03-12-2017 @ 19:03 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
