 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Αν είσαι φίλος με καρδιά
ρίξε την πρώτη μπαταριά
ρίξε το πρώτο βόλι
Να γίνω στάχτη και βοή
να ξεμπερδέψω απ’ τη ζωή
που με προδώσαν όλοι
Σ’ όλον τον κόσμο να το πεις
στην μάνα μου να μην το πεις
γιατί με καρτεράει
Ποτίζει τα βασιλικά
ζυμώνει δίπλες και γλυκά
και ψιλοτραγουδάει
Κι αν σε ρωτήσει πού `ναι ο γιος
που ήταν όλο της το βιος
πες της πως πάει στα ξένα
Να φέρει άστρα και πουλιά
και για τα άσπρα της μαλλιά
Μια ασημένια χτένα
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Mimis Plessas
Prima esecuzione: Stratos Dionysiou
Se sei un amico con un cuore,
ordina la prima scarica,
spara il primo proiettile,
perché io diventi cenere e possa liquidare
il frastuono della vita:
tutti mi hanno tradito.
Dillo a tutto il mondo,
dillo a mia madre,
perché mi aspetta.
Innaffia le piante di basilico
e canta a bassa voce.
E se chiede dove è il figliolo
che era tutta la sua vita,
dille che sta andando in un paese straniero.
Per portare le stelle e la costellazione delle Pleiadi,
e un pettine d'argento
per i suoi bianchi capelli.
| |
