 |
Στίχοι: Μπάμπης Μπακάλης
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Είμαι της νύχτας βασιλιάς,
με τ’ άστρα κουβεντιάζω,
κοιμάμαι όπου κι αν βρεθώ,
για μαξιλάρι μαλακό
τα δυο μου χέρια βάζω.
Έτσι μ’ έχει καταντήσει των ανθρώπων η οργή,
να `μαι βασιλιάς τη νύχτα και ρημάδι την αυγή.
Τα σπίτια κρύβουν δάκρυα,
οι πόρτες κλείνουν πόνο
κι εγώ που τα `χω και τα δυο,
για να ξεφύγω απ’ τον καημό
στους δρόμους ξημερώνω.
Έτσι μ’ έχει καταντήσει των ανθρώπων η οργή,
να `μαι βασιλιάς τη νύχτα και ρημάδι την αυγή.
Είμαι της νύχτας βασιλιάς
κι ας ζω χωρίς παλάτι,
γιατί ο κόσμος ο κακός
μ’ έχει χωρίσει, δυστυχώς
κι απ’ τη γλυκιά μου αγάπη.
Έτσι μ’ έχει καταντήσει των ανθρώπων η οργή,
να `μαι βασιλιάς τη νύχτα και ρημάδι την αυγή.
|  |
Lyrics: Babis Bakalis
Musica: Babis Bakalis
Prima esecuzione: Stratos Dionysiou
Sono il re della notte,
faccio conversazione con le stelle,
dormo dovunque io mi trovi,
come morbido cuscino
metto le mie due mani.
A tanto mi ha ridotto la collera degli uomini,
che sono il re della notte e un relitto all'alba.
Le case nascondono lacrime,
le porte si chiudono sul dolore,
e io, che ho entrambi,
per fuggire dal dolore,
faccio l'alba sulla strada.
A tanto mi ha ridotto la collera degli uomini,
che sono il re della notte e un relitto all'alba.
Sono il re della notte,
anche se vivo senza una reggia,
perché il mondo malvagio
mi ha separato, purtroppo,
anche dl mio dolce amore ?
A tanto mi ha ridotto la collera degli uomini,
che sono il re della notte e un relitto all'alba.
| |
