 |
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μαλακωδώς εφησυχασθείς επί μακρόν
ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση
πριν ξεχαστεί εκ νέου.
Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι.
Μεγαλώνω.
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι
με το χρόνο.
Μετακόμιζα θυμάμαι μ’ ένα αμάξι
Τώρα όλα τα ζητώ για να ’ μαι εντάξει.
όλα δικά μου κι όλα σ’ άλλους τα χρωστώ
και τα πληρώνω.
Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.
Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα.
Μεγαλώνω.
Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ’ άλλο χρόνο.
Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο.
Με ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω.
Θα `ρθει σε λίγο η καρδιά και τα νεφρά και να μην πίνω..
Αααααα....
Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.
Αυριανό ραμολιμέντο μου συγχώρα
τη σπατάλη
συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις
τη σκυτάλη.
Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια
σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ’ αλάτια.
Η αθανασία με ξεγέλασε μου πήρε
το κεφάλι.
Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.
Όταν θα λέω
"πώς χάθηκαν όλα στο κάθε μέρα
Κανείς δε ζει να τον θαυμάζω.
Ξένος στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας,
ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία
κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία",
χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών,
όταν δε θα μπορώ να γράψω ούτε τ’ όνομά μου, ,
τα τραγουδάκια που άφησα για αργότερα
θα με κοιτούν να φεύγω
και θα γκρινιάζουν
σαν γέροι που δεν έζησαν.
Τότε θα ξέρω πως:
Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.
Ο γερο Γλάυκος διάβασε σε έναν τοίχο
ο χρόνος ο πανδαμάτωρ
κι έκλαψε σαν παιδί.
Και ήταν παιδί.
|  |
Lyrics: Alkinoos Ioannidis
Music: Alkinoos Ioannidis
First version: Alkinoos Ioannidis
Stupidly complacent for so long
the artist re-examines the situation
before forgetting himself again
My knees make a creaking sound.
I'm getting older
I lose each year the game
against time.
I used to move (*to a new house) I remember, with just a car.
Now I ask for everything to be ok
Everything mine and I owe everything to others
and I pay for it.
Was it necessary? Did it have to happen to me too?
Everything seemed to me, to be eternal, forever, everlasting.
My hair get whiter day by day
I grow older.
The same had happened to my dad, in a different time.
Kids call me mister Alkinoo
It bothers me, but lately I let it pass
Shortly I'll have heart and kidney problems, and I'll stop drinking..
Aaaaaa....
Was it necessary? Was it necessary, to happen to me too?
Everything seemed to be eternal, forever, everlasting.
My future old decrepit self, forgive
the waste
forgive me when you'll be passing on
the baton (*like in a relay race).
How naïve will I seem to your eyes
when they cut back your smoking and eating salt.
Immortality tricked me and I lost
my head.
Was it necessary? Did it have to happen to me too?
Everything seemed to be eternal, forever, everlasting.
When I'll be saying
“How did everything got lost in the everyday"
"There is no one alive that I admire."
"A stranger to the relentless menial tasks of humankind
Hatzithakis seems to be in prehistory
and he was never replaced”
Years after the funerals of the (good) old (musicians),
when I will no longer be able to write my own name
the little songs I left, for later
will watch me depart
and they'll be nagging
like old people that didn't get to live.
Then I'll know that:
Was it necessary?, Did it have to happen to me too? **
Everything seemed to be eternal, forever, everlasting.
Old Glafkos read on a wall
"Time conquers all"
and he cried like a child
and a child he was.
** according to the tone it could also be translated as:
It was necessary, It Had to happen to me too.
| |
