 |
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης & Rainer Maria Rilke
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης Φωνητικά: Τ. Κανέλλος, Δ. Αποστολάκης
Μέσα από τα κάγκελα κι από πάνω κάτω
το βλέμμα του κουράστηκε και πια δε συγκρατεί
στα χίλια κάγκελα άξαφνα να βρέθηκαν μπροστά του
κι όλος ο κόσμος πίσω τους έχει καλά κρυφτεί.
Το ζυγιασμένο πάτημα , τ΄ανάλαφρο του ζάλο
και οι στροφές που κλείνουνε όλο και πιο πολύ
μοιάζουν με κυκλικό χορό περήφανο μεγάλο
με κέντρο άγρια θέληση που στέκει σιωπηλή.
Καμιά φορά ανοίγουνε μόνο τα βλέφαρά του
και μια εικόνα αθόρυβα το βλέμμα του τρυπά
την τεντωμένη ξεπερνά γαλήνη του σωμάτου
και μες τα φυλλοκάρδια του χάνεται και σκορπά.
|  |
Text: Dimitris Apostolakis & Rainer Maria Rilke
Musik: Dimitris Apostolakis
Uraufführung: Psaradonis Fonitika: T. Kanellos, D. Apostolakis
Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe
so müd geworden, dass er nichts mehr hält.
Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe
und hinter tausend Stäben keine Welt.
Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte,
der sich im allerkleinsten Kreise dreht,
ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte,
in der betäubt ein großer Wille steht.
Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille
sich lautlos auf -. Dann geht ein Bild hinein,
geht durch der Glieder angespannte Stille -
und hört im Herzen auf zu sein.
| |
