 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Άλλες ερμηνείες:
Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Βασίλης Λέκκας
Γιώργος Νταλάρας & Μαρινέλλα
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά.
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές,
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά.
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές,
κι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους δρόσισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
|  |
Lyrics: Nikos Ykatsos
Music: Manos Hatzidakis
First version: Dimitra Yalani
Other versions:
Maryarita Zorbala
Vasilis Lekkas
Yioryos Dalaras & Marinella
What are you looking for, Immortality, in front of my balcony?
You don't pay any attention to me or how my heart copes,
Throughout the world, king and poets loved you,
And you never even granted them a sprig of mint.
You're harsh, like death's fist,
But there came times when we deeply believed you,
Every generation wants you to become theirs,
Beauty, whom nobody ever won.
What are you looking for, Immortality, in front of my balcony?
What strange sacrifice can life owe you?
Thirsty Croesuses, humble pilgrims came
And you never watered them from the tap of your garden.
You're harsh, like death's fist,
But there came times when we deeply believed you,
Every generation wants you to become theirs,
Beauty, whom nobody ever won.
| |
