 |
Στίχοι: Γιάννης Χούμας
Μουσική: Νίκος Πιτλόγλου
Πρώτη εκτέλεση: Τάκης Κωνσταντακόπουλος Φωνητικά: Μιχαηλίδου Ματίνα
Το καράβι λύνει κάβους
για διάλυση σαλπάρει
της ζωής του οι αναμνήσεις
φορτωμένες στο αμπάρι
Και ο γέρος στο λιμάνι
το κοιτάει χωρίς μιλιά
ένα δάκρυ που κυλάει
του θαμπώνει τη ματιά
Χρόνια φύγανε σαν ώρα
στων πελάγων τη βουή
να θυμάσαι στόχω πεί
τα καράβια έχουν ψυχή
Με χαμόγελο ο χρόνος
από μακριά κοιτάει
είναι αυτή η δύναμή του
αγάπες και καράβια σπάει
Κι όπως φεύγει το καράβι
πού πηγαίνει για στοχάσου
τι είναι αυτό που μου θυμίζει
είν΄τα μάτια τα δικά σου
|  |
Lyrics: Yiannis Houmas
Music: Nikos Pitloylou
First version: Takis Konstadakopoulos Fonitika: Mihailidou Matina
The ship ropes away
sails for scrapping
the memories of its life
loaded in the hatch
The old man at the harbour
speechless watches
a tear trickling down
dazzles his sight
Years have passed like an hour
at the hustle of the open seas
remember I' ve told you
the ships have soul
Time smiles
looking at from a distance
this is its power
loves and ships breaks
And as the ship leaves
where does it go, so imagine
what does it remind me of
it's the eyes of yours
| |
