 |
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Άλλες ερμηνείες:
Γιάννης Κότσιρας
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια - πιάνει φτερωτά
στήνει στη γη καράβι - κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα - ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους - αντρειεύεται
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα
Κάνει να πάρει πέτρα - τηνε παρατά
κάνει να τη σκαλίσει - βγάνει θάματα
μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι - πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει - θέλει τύραννους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα
|  |
Lyrics: Odysseas Elytis
Music: Dimitris Layios
First version: Yioryos Dalaras
Other versions:
Yiannis Kotsiras
I've never seen such a beautiful and strange homeland
like the one that fate has given me.
Throws the net to catch fish and catches birds.
Launches a boat on land, builds a garden in the water.
Weeps, kisses the ground, migrates,
ends up in some crossroads all alone... matures.
I've never seen such a beautiful and strange homeland
like the one that fate has given me.
Reaches to grab a stone, decides not to,
carves it... produces miracles.
Takes a little boat and reaches oceans.
Yearns for uprisings, seeks tyrants.
I've never seen such a beautiful and strange homeland
like the one that fate has given me.
| |
