 |
Στίχοι: Μαρίζα Ρίζου
Μουσική: Μαρίζα Ρίζου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρίζα Ρίζου
Κάποιος είπε πως δεν πρέπει να φοβάμαι
έτσι ήσυχα για πάντα να κοιμάμαι.
Μα όταν ξύπνησε όσα είπε είχαν ξεχαστεί
και κανείς δεν τον είχε ξαναδεί.
Ο επόμενος με κοίταξε στα μάτια
μου υποσχέθηκε καινούρια μονοπάτια.
Μα όλοι που με πήγε ήταν σκοτεινοί
με χτυπούσε όλο το κρύο κι η βροχή.
Εγώ δεν πιστεύω και δεν ελπίζω
αλλάζω χρώμα, δέρμα και Θεό.
Άλλη πόλη με φως και αέρα θα φτιάξω
μήπως και σωθώ.
Και κάπου πιο πέρα θα περιμένω
να `ρθει ο καιρός να γίνουμε πολλοί.
Έτσι ελεύθερα να ζούμε κι όσοι μας διώξαν
να `χουν ξεχαστεί.
Χρόνια πέρασαν και έμεινα στο γκρίζο
μα όσα έφτιαξα με κόπο δε χαρίζω.
Έτσι μου έμαθαν ποτέ να μην τα παρατάω
και τα πόδια όταν μου κόβουν να γελάω.
Θέλω ο κόσμος που θ'αφήσω στα παιδιά μου
να θυμίζει κάτι απ'τα όνειρά μου.
Όλοι οι δρόμοι που θα βγούνε να `ναι φωτεινοί
να μην μάθουν τι `ναι κρύο ή βροχή.
|  |
Lyrics: Mariza Rizou
Music: Mariza Rizou
First version: Mariza Rizou
Someone said that I shouldn't be afraid
I should sleep always quietly like that
But when he woke up, whatever he said was forgotten
And no one ever saw him again.
The next one looked me in the eyes
He promised me new paths
But all the roads where he took me were dark
The cold and rain would hit me all the time.
I don't believe and I don't hope
I change color, skin, and God
I will build another city with light and wind
In case I save myself.
And somewhere further away I will wait
For the time to come [until] we become many
To live freely like that and whoever sent us away
To be forgotten.
Years passed and I remained in grey
But I won't give away whatever I built with effort
I was taught not to give up like that
And to laugh when they cut my legs.
I want the world that I will leave to my kids
To remind of something from my dreams
All the roads that they will walk to be bright
So that they don't find out what cold or rain is.
| |
