 |
Στίχοι: Nalyssa Green
Μουσική: Nalyssa Green
Πρώτη εκτέλεση: Nalyssa Green
Η θλίψη λέει ν’άνοιγε τεράστια τα φτερά της
Και να λέγε, έλα μου εδώ κουτό μικρό κι αστείο
Να ξάπλωνα, ξαπόσταινα εκεί στην αγκαλιά της
Πώς γίνανε τα πούπουλα παρηγοριάς θηρίο
Η θλίψη λέει ν'άνοιγε τα μητρικά φτερά της
Και δυνατά να κάγχαζε, ακούμπα στην καρδιά μου
Τα δάκρυα, ποια δάκρυα, γλυκά μουρμουρητά της
Να 'ρθει η ανακούφιση, να πέσει εδώ μπροστά μου
Να γίνω η βαρύτητα, να πέφτω σα να είμαι
Να ξεχαστώ και να αφεθώ με μάτια χαλασμένα
Κλειστά, να μη σταθώ ξανά, να ίπταμαι, να κείμαι
Να είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
Να είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
Να είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
Να είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
Τι να σου πω
Πες μου τι να σου πω
Τι να βρω να σου πω
Και πως να σου το πω
Η θλίψη λέει ν'άνοιγε μακάβρια τα φτερά της
Και να απαιτήσει μέσα τους την τελευταία μου ανάσα
Και να ντυθώ αναφιλητά, να ξεπιαστώ απ' τα πράσα
Να με μυρίσουν οι άγιοι, να πάψω να γελιέμαι
Από ιαχές δεινόσαυρων να πάψω να κρατιέμαι
Στο ράμφος της να σαλιωθώ, να με περιφρονήσω
Και για διαμάντια κι έρωτες να μην ξαναμιλήσω
Και για διαμάντια κι έρωτες να μην ξαναμιλήσω
Και να ντυθώ αναφιλητά, να ξεπιαστώ απ' τα πράσα
Να με μυρίσουν οι άγιοι, να πάψω να γελιέμαι
Από ιαχές δεινόσαυρων να πάψω να κρατιέμαι
Στο ράμφος της να σαλιωθώ, να με περιφρονήσω
Και για διαμάντια κι έρωτες να μην ξαναμιλήσω
Και για διαμάντια κι έρωτες να μην ξαναμιλήσω
Και για διαμάντια κι έρωτες να μην ξαναμιλήσω
Τι να σου πω
Πες μου τι να σου πω
Τι να βρω να σου πω
Και πως να σου το πω
Να γίνω η βαρύτητα, να πέφτω σα να είμαι
Να ξεχαστώ και να αφεθώ με μάτια χαλασμένα
Κλειστά, να μη σταθώ ξανά, να ίπταμαι, να κείμαι
Να είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
Να είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
Θα είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
Θα είναι αυτή η αγκαλιά η μοναχή για μένα
|  |
Lyrics: Nalyssa Green
Music: Nalyssa Green
First version: Nalyssa Green
If only sorrow spread its huge wings open
And said, "Come here, my silly, little, funny one"
I would lie down there in its arms
How did the feathers become a beast of comfort?
If only sorrow spread its motherly wings open
And loudly chuckled, "Lean on my heart"
The tears, what tears, sweet mumbling
Let the relief come and fall here in front of me
Let me become gravity and fall as I am
To forget and let go with broken eyes
Shut, not to stand again, to hover, to repose
Let this be the only hug for me
Let this be the only hug for me
Let this be the only hug for me
Let this be the only hug for me
What shall I tell you?
Tell me what I shall tell you
What shall I find to tell you?
And how shall I tell you?
If only sorrow spread its wings open luridly
And demanded my last breath inside of them
And I would dress with sobbing, to escape
The saints would smell me and I would stop fooling myself
I would stop holding onto dinosaurs' battle cries
I would lick its beak, to disregard me
And I would never speak of love and diamonds again
And I would never speak of love and diamonds again
And I would dress with sobbing, to escape
The saints would smell me and I would stop fooling myself
I would stop holding onto dinosaurs' battle cries
I would lick its beak, to disregard me
And I would never speak of love and diamonds again
And I would never speak of love and diamonds again
And I would never speak of love and diamonds again
What shall I tell you?
Tell me what I shall tell you
What shall I find to tell you?
And how shall I tell you?
Let me become gravity and fall as I am
To forget and let go with broken eyes
Shut, not to stand again, to hover, to repose
Let this be the only hug for me
Let this be the only hug for me
This will be the only hug for me
This will be the only hug for me
| |
