 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Σαμπάνης
Το είδα τώρα καθαρά, του εαυτού σου τα νερά
σε καθρεφτίζουν ιδανικά, μα πια σε ξέρω.
Σε είχα προδώσει μια στιγμή, εσύ μια ολόκληρη ζωή•
να μείνει όρθια η ψυχή να καταφέρω.
Οι πληγές μου πονάνε
και σου μοιάζουν πολύ,
από πέτρα σα να 'ναι, μ' ανοίγουν,
με σπάνε, σε κάθε αφορμή.
Οι πληγές μου αντέχουν,
είν' εκεί από παλιά
και ονόματα έχουν, καρφιά
που εξέχουν και στάζουν σκουριά.
Οι πληγές μου διαλέγουν
να σου χαμογελώ
και περήφανα στέκουν,
την άβυσσο βλέπουν σαν κάτι απλό•
απουσίες μετράνε,
σαν τοπία ξερά,
τι καλό σου χρωστάνε
κι εσένα γεννάνε ξανά και ξανά.
Η ιστορία έχει γραφτεί, μα εσύ διαλέγεις πώς και τι,
τι θα κρατήσεις απ' αυτή και τι θα αφήσεις.
Περνάνε μέρες δανεικές κι είν' οι αλήθειες μας θολές,
έχουνε σκόνη απ' του χτες τις προσποιήσεις.
|  |
Tекст: Eleana Vrahali
Mузика: Yioryos Sabanis
Прва представа: Yioryos Sabanis
Sada to vidim jasno, u vodi se tvoja ličnost
Oslikava kao savršena, ali sada te poznajem.
Izdao sam te jednom, ti mene celog života
Ali, stoji moja duša uspravno, izdržavam.
Moje rane bole
I mnogo liče na tebe
Kao da su od kamena, otvaraju me
Lome me, iz svih razloga.
Moje rane traju
One su odavno
I imaju imena, eksere
Koji vire i iz njih kaplje rđa.
Moje rane biraju
Da ti se smešim
I ponosno stoje
Za njih je ambis nešto jednostavno
Praznine broje
Kao puste predele
Čime li si ih zadužila
Pa te rađaju opet i opet?
Istorija je ispisana, ali ti biraš kako i šta
Šta ćeš u njoj zadržati, a šta ćeš izostaviti.
Prolaze dani pozajmljeni, a naše istine su zamagljene
Prekrivene su prašinom od laži iz prošlosti.
| |
