 |
Στίχοι: Λάζαρος Κομνηνός
Μουσική: Χρήστος Κυπαρίσης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Τα δυο μάτια αυτά
που θλιμμένα κοιτούν,
τα θυμάμαι παλιά να γελούν,
και τα χείλη αυτά που με φιλούσαν γλυκά,
σαν μαχαίρια κόβουν και πονούν.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Δε θυμάμαι καλά,
λόγους κι άλλα πολλά,
και ποια λάθη μας διώξαν μακριά,
μα θυμάμαι καλές του έρωτα μας στιγμές,
Σ’ αγαπω για πάντα να μου λές.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια!!!
|  |
Tекст: Lazaros Komninos
Mузика: Hristos Kyparisis
Прва представа: Yiannis Ploutarhos
Ova dva oka
sto tuzno gledaju
secam se da su se nekad smejala
i usne ove sto su me slatko ljubile
kao noz me seku i bol mi zadaju
Ljubavi moja, sta je poslo naopako
i sada nismo zajedno...
ljubavi moja, kako se pretvorio
osmeh u tugu...
Ljubavi moja, sta je poslo naopako
i sada nismo zajedno...
ljubavi moja, kako se pretvorio
osmeh u tugu...
Ne secam se dobro
razloga i puno toga
i koje greske su nas razdvojile
ali secam se lepih trenutaka nase ljubavi
kad si mi govorila da ces me zauvek voleti
Ljubavi moja, sta je poslo naopako
i sada nismo zajedno...
ljubavi moja, kako se pretvorio
osmeh u tugu...
Ljubavi moja, sta je poslo naopako
i sada nismo zajedno...
ljubavi moja, kako se pretvorio
osmeh u tugu...
Ljubavi moja, sta je poslo naopako
i sada nismo zajedno...
ljubavi moja, kako se pretvorio
osmeh u tugu..
| |
