 |
Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Σαν νυχτερίδα βγαίνεις και απλώνεις
καρτέρι στήνεις στης πόλης τους φανούς
με τ’ άσπρο στήθος σου γυμνό θολώνεις
τους νυχτόβιους περαστικούς
κι έχεις τον τρόπο στη ματιά να τους μελώνεις
Ποια προσδοκία με πάθος ατενίζεις
στις ψευδαισθήσεις κάθε παροχής
ο κόσμος άρρωστος καπνός που τον καπνίζεις
και έκτιση καθημερινής ποινής
να ξημερώνεις μοναχή να μουρμουρίζεις
Και τι να πεις σε δυο κουβέντες της στιγμής
δε θα `μαι γω δε θα `σαι συ
ψάχνεις να βρεις δυο κούφια λόγια να πιαστείς
κι ύστερα πάλι θα χαθείς
Ένα σημάδι βίας μαρτυράει
στη δεξιά μετώπη για το χτες
η νύχτα που `φυγε στο διάολο να πάει
κι αναζητάς ξανά πλανόδιους εραστές
μα έχεις κουράγιο μια πληγή που σε πονάει
Και τι να πεις σε δυο κουβέντες της στιγμής
δε θα `μαι γω δε θα `σαι συ
ψάχνεις να βρεις δυο κούφια λόγια να πιαστείς
κι ύστερα πάλι θα χαθείς
|  |
Lyrics: Nikos Zoudiaris
Music: Nikos Zoudiaris
First version: Yioryos Dalaras
Like a bat you go out and you spread,
standing at the city's lanterns,
with your white breast, bare, you puzzle
those who are passing by at night
and you have your way, to attract their eyes.
What anticipation are you facing with passion
in the illusions of every provision
the world, a sick tobacco you are smoking
and you are doing your time (meaning in prison) every day
going through the night by yourself, mumbling.
And what can you say in two words of the moment
it won't be me, it won't be you
you are looking for two empty words to hold on to
and then to get lost again
A mark of violence gives it away,
on the right part of your forehead, from yesterday
the night is over, let it go to hell
and you are looking for new lovers
but you use for courage a wound that hurts
And what can you say in two words of the moment
it won't be me, it won't be you
you are looking for two empty words to hold on to
and then to get lost again
| |
