 |
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Άντζελα Δημητρίου
Αν θα βουλιάζανε και βάρκες και καράβια
απ’ τα αεροπλάνα αν θα κόβαν τα φτερά
δε θα καθόμουν στην αγάπη σου την άδεια
θα `βρισκα τρόπο για να φύγω μακριά
Δεν είσαι τίποτα, δεν ήσουνα ποτέ
δεν είσαι τίποτα που πρέπει να θυμάμαι
αυτά που σου `δωσα δεν άξιζες κουτέ
και με ανάγκασες μονάχη να κοιμάμαι
Απ’ τα τρένα αν θα κλέβαν τα βαγόνια
και τα αυτοκίνητα αν δεν είχαν μηχανές
άλλη μια μέρα τα καλύτερα μου χρόνια
δε θα σου χάριζα κι ας σ’ έβλεπα να κλαις
Δεν είσαι τίποτα, δεν ήσουνα ποτέ
δεν είσαι τίποτα που πρέπει να θυμάμαι
αυτά που σου `δωσα δεν άξιζες κουτέ
και με ανάγκασες μονάχη να κοιμάμαι
|  |
Tекст: Vangelis Konstadinidis
Mузика: Foivos
Прва представа: Adzela Dimitriou
Ako bi potonule barke i brodovi
ako bi se slomila krila aviona
ne bih ostala u tvojoj praznoj ljubavi
nasla bih nacin, daleko bih otisla
Nisi nista, nikad nisi ni bio
Nisi nista, cega bi trebalo da se secam
To sto sam ti dala, glupi, nisi zasluzio
I naterao si me da sama spavam
Kad bi vozovima ukrali vagone
i kad automobili ne bi imali motore
jednog dana, moje najbolje godine
ne bih ti poklonila, pa makar te videla da places
Nisi nista, nikad nisi ni bio
Nisi nista, cega bi trebalo da se secam
To sto sam ti dala, glupi, nisi zasluzio
I naterao si me da sama spavam
| |
