 |
Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Του `παν θα βάλεις το χακί
θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
και ήρωας θα γίνεις
Εκείνος δε μιλάει πολύ
του `ναι μεγάλη η στολή
του `ναι μεγάλη η στολή
και βάσανο οι αρβύλες
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
είναι μονότονο και του `ρχεται να κλαίει
είναι μονόνοτο και του `ρχεται να κλαίει
το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
Δεν του ’γραφε ποτέ κανείς
τις νύχτες ξύπναγε νωρίς
τις νύχτες ξύπναγε νώρις
και μίλαγε για λάθος
Μια μέρα έγινε στουπί
πέταξε πέρα τη στολή
πέταξε πέρα τη στολή
και έκλαψε μονάχος
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
|  |
Lyrics: Kostoula Mitropoulou
Music: Manos Loizos
First version: Vasilis Papakonstadinou
They told him, "You will wear the green
You'll march in front, proud, lean and mean
You'll march in front, proud, lean and mean
And.. you will be a hero."
He doesn't really ever speak
His uniform, it doesn't fit
The uniform, it doesn't fit
The boots.. torture on his feet
The marching cadence that I taught him to recite
It is monotonous and makes him want to cry
It is monotonous and makes him want to cry
The marching cadence that I taught him to recite
No letters ever came from home
He'd rise up early on his own
He'd rise up early on his own...
And.. he'd speak of mistakes
One day he drank till he was gone
He threw aside the uniform
He threw aside the uniform
And.. cried all alone
The marching cadence that I taught him to recite
It is monotonous and he's ashamed to cry
It is monotonous and he's ashamed to cry
The marching cadence that I taught him to recite
| |
