 |
Στίχοι: Φώτης Μαυρίδης
Μουσική: Γιάννης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Ζαφείρης Μελάς
Άλλες ερμηνείες:
Λεωνίδας Βελής
Νότης Σφακιανάκης
Ένα απόγευμα θλιμμένο σε θυμήθηκα,
όσα περάσαμε σκεφτόμουν και λυπήθηκα.
Με την ανάμνησή σου ζω και τυραννιέμαι
μα πίστεψέ με: σ’ αγαπώ, δε σε αρνιέμαι.
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο σε θυμάμαι.
Με παίρνουνε τα δάκρυα, οι καημοί και τα παράπονα
και νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.*
Κάθε απόγευμα που έρχεται και φεύγει
μου παίρνει λίγο λίγο τη ζωη,
τους χτύπους της καρδιάς μου λιγοστεύει
και αισθάνομαι πως πια δεν ζω πολύ.**
*Βελής:
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο με σκοτώνει.
Με παίρνουν τα παράπονα και έρχονται βράδια άπονα
που νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.
**Βελής:
και αισθάνομαι να σβήνει η ψυχή.
|  |
Lyrics: Fotis Mavridis
Music: Yiannis Nikolaidis
First version: Zafiris Melas
Other versions:
Leonidas Velis
Notis Sfakianakis
I remembered you a sad afternoon,
I was thinking about all the things we passed and I was sad.
I live with your memory and I suffer
But believe me: I love you, I don’t deny you.
I’m sorry cause I cannot bear the separation
And every sad afternoon I remember you.
I burst into tears, I’m full of sorrow and the complaint
And I feel that my life is ending.*
Every afternoon that comes and goes away
It takes from me little by little the life,
It decreases the beats of my heart
And I feel that I won’t live for a long time.**
*[Velis:]
I’m sorry cause I cannot bear the separation
And every sad afternoon kills me.
I’m full of complains and the cruel nights come
That I feel my life to end.
**[Velis:]
And I feel the soul to fade away.
| |
